Türkiye’de Yüksek Din Öğretimi

Yu¨ksek din o¨gˆretimi 19. yu¨zyılın ikinci yarısından itibaren egˆitim tartıs¸malarında merkezi bir o¨neme sahiptir. 1900 yılında ac¸ılan Da^ru¨lfu¨nun-i S¸a^ha^ne’nin Ulu^m-i A^liye-i Diniyye S¸ubesi olarak ilk defa u¨niversiter yapının ic¸erisine kalıcı olarak dahil edilmesinin akabinde çok sayıda kurumsal değişim ve dönüşüme tanıklık etmiştir. Cumhuriyet do¨neminin ilk ve belki de en o¨nemli egˆitim giris¸imi olarak adlandırılabilecek 1924 Tevhid-i Tedrisat Kanunu ile I·lahiyat Faku¨ltesi s¸eklinde yapılandırılmıs¸, 1933 U¨niversite Reformu ile u¨niversite programından c¸ıkarılmıs¸ ve bir enstitu¨ formatında faaliyetlerini su¨rdu¨rmu¨s¸, 1949 Ankara I·lahiyat Faku¨ltesinin kurulus¸u ile yeniden u¨niversiter yapının ic¸erisinde yer bulmus¸, 1959 I·stanbul Yu¨ksek I·sla^m Enstitu¨su¨’nu¨n ac¸ılıs¸ı ile istihdam merkezli bir anlayıs¸ benimsemis¸ ve o¨gˆretmen yetis¸tirme sorumlulugˆunu u¨stlenmis¸, 1982’de bu enstitu¨lerin faku¨lteye do¨nu¨s¸tu¨ru¨lmesiyle beraber gelecegˆinin faku¨lte du¨zeyinde oldugˆunu kanıtlamıs¸tır. 2010’ların bas¸ından itibaren ise I·sla^mi I·limler Faku¨ltelerinin yaygınlas¸maya bas¸lamasıyla kısmi^ de olsa bir c¸es¸itlenme su¨reci ic¸erisine girmis¸tir. Yu¨ksek din o¨gˆretiminin yaklas¸ık 120 yıllık seru¨veni ic¸erisinde kendisine has o¨zelliklere sahip c¸ok sayıda kurum eliyle su¨rdu¨ru¨lmu¨s¸ olması, egˆitim ic¸erigˆi ve metodolojisinin meydana gelen degˆis¸im ve do¨nu¨s¸u¨mlerden ne s¸ekilde ve hangi du¨zeylerde etkilendigˆi sorusunu gu¨ndeme getirmektedir.