XX. asır sûfîlerinden, aynı zamanda bir Mesnevîhan ve Mesnevî şârihi olan Tâhirü’l-Mevlevî’nin, hayatını şu üç asli vazifeye hasrettiği dikkat çekmektedir: Tâhirü’l-Mevlevî’nin ilk önceliği tarîkata, yani İslam’a hizmet olmuştur. Onun hayatında Hz. Mevlânâ ve Mesnevî’nin yeri bambaşkadır. Kendisi Mevlevî çilesini hitama erdirerek Yenikapı Mevlevîhânesi’nde hücre sahibi olmuş bir Mevlevî dedesidir. Hocası Selanikli Mehmed Esad Dede tarafından Mesnevî takriri için icâzet sahibidir. Karamanlı Halid Dede’den semâ meşk ederek zamanın semâzenleri arasında kendisine yer bulmuştur. Yenikapı Mevlevîhânesi Şeyhi Mehmed Celâleddîn Dede Efendi’nin Mesnevî derslerinde uzun yıllar kârî-i Mesnevîlik ve katiplik başta olmak üzere çeşitli hizmetlerde bulunduğu bilinmektedir. Tâhir Dede Kütüphanesi’ni kurarak Mevlânâ’ya dair eserleri neşretme eğiliminde olmuştur. Fatih, Süleymaniye ve Lâleli camilerinde Mesnevî dersleri yapmıştır. Ömrünün son demlerini Mesnevî’nin şerhini tamamlamak üzere geçirmiştir. Her ne kadar şerhini tamamlamaya ömrü yetmese de gözde talebesi Şefik Can, üstadının izinden giderek Mesnevî’nin eksik kalan son bir buçuk cildini tamamlamaya muvaak olmuştur. Tâhirü’l-Mevlevî’nin hayatında vazife edindiği ikinci husus ise neşriyattır. Kaleme aldığı makaleleri ve yüze yakın eseriyle geleneksel kültürün Cumhuriyet kuşaklarına intikalinde öncü isimlerden olmuştur. Üçüncü asli vazifesinin ise muallim ve müderrislik olduğu görülmektedir. Çeşitli mektep ve liselerde senelerce öğretmenlik yapmış, binlerce talebe yetiştirmiştir. Mütebahhir bir şahsiyet olan Tâhirü’l-Mevlevî, bilgi ve birikimini zamanının gençlerine aktarma isteğini ve şevkini hiçbir zaman yitirmemiştir. Elinizdeki bu çalışma, çok yönlü bir şahsiyet olan Tâhirü’l-Mevlevî'nin hayatı, eserleri ve tasavvuf anlayışını ortaya koymayı amaçlamakta, ayrıca Mesnevî Şerhi’nin şekilsel özellikleri ve muhtevasına yönelik bazı değerlendirmeleri ihtiva etmektedi
