Ruh ve beden, kendi döngüsel karşılıklarında yüz yüze geldi. Ve bu yüz yüzelikte birbirlerinin anlayışlarına dirilip, yenidenleşti. O anlayışlar ki; “ölüm ve dirim” bağıllığında varlığa belirip, ruh ve beden arasında sonsuz yokluklarına salındı.
Şimdi insan, kafa kemikleriyle ördüğü bu düşünsel kodeste, ustaca gizliyordu o yalnızlıklar değerini! Aklın mahkûmiyetine tutunmuş olan dirayeti, “ölüm ve dirim” arasındaki kasılışlarına ancak ruhun direnciyle kenetlenebildi. Vücutsal değerlilik halini alan zihinsel teslimiyet, ölümü bu diyalektikte yaşamsal akıbet olarak belirledi. Fakat, biriktiren iç olarak boşalan dış, ölümü yaşamlar suretinde gizledi. Sizler için yaşam sorunsalı, ölümler zeminine örülmüş bir duvardı artık. Bir uyarı olarak: “Acıya sahip olanlar, güçlü nefesleriyle yıkıp geçti! Mutluluğa sahip olanlarsa, yıkıntılar altında kalıp ezildi.”
İzahatımın, yani bu yüksek tanımlar etkisinin tüm değerler üzerinden bir “ölüm ve dirim” halini alması; insanı zayiatlar kusurunda ölümcül duyuma yaklaştırdı. Ve canlılığın yitimini yeni yaşam formlarına uyarlayıp, hiçlikler mecburiyetine sapladı.
Ölüm - Dirim Katatonik Uyku Notları kitabı; okunuşu zor, fakat bir o kadar da kendi karanlığında yaşayıp, orada beslenenler için yazılmıştır. Hiçbir akımın veya bağlı düşüncelerin peşinden koşmamaktadır. Saldırgandır; ve bir o kadar da yumuşakça dokunandır. Kendine özgü tarz ve üslupla insana dair duygu açlaşmaları, kıpırtısızlık ve korku hallerinin, ruhsal ve fiziksel boğuşmaları üzerinde durmaktadır. Kavramsal olarak bir sevgi, nefret, acı, özlem, kaygı, itiraz, boğuşma, tetiklenme, hiçlenme, delirme, parçalanma ve onarılma kitabıdır.
