Dünyaya çıplak ve yalnız olarak gelirsiniz. Biraz şans, biraz yüklenmiş zekâ. Ve adına kader deriz. Sonrası tamamen bizim elimizde şekillenir. Etrafınızda olup biteni fark etmeye başladığınız an, artık tüm yaşam başlamıştır. Ne istediğinizi bilmeniz ve yönelimlerinizi gerçekçi belirlemeniz gerekir, bu sizi erken ve doğru sonuca varma imkânına kavuşturacaktır. Olmak istediklerinizle gerçek arasında çelişkiye düşenler hırslarının kurbanı olmakta kaçamayanlardır. Gözleri belki doğruyu görse bile, iç ses onları yanlışa götürebilir. Dikkat! Bilgelik burada başlar. Bir şeylere uzaktan bakarak tam olanı görebilirsiniz. Daha net görmek için yaklaştığınızda bütünü göremezsiniz. Aslında her şey o kadar nettir ki görme kusurlarınız toplum içindeki yerinizi belirleyecektir. Çünkü ya yönetensiniz ya da yönetilen, seçim sadece sizin. Ya birileri nasıl yaşamanız gerektiğini söyleyecek ya da siz, yaşam içinde seçimlerinizi yaparak koşullarınızı belirleyeceksiniz. Eğer başkaları sizin adınıza karar vermeye başlamışsa, işte o zaman siz çok şeyi fark etmeden yaşamı tüketmeye mahkûm edilenlerdensiniz. Aslında neler kaybettiğinizi hiç bir zaman öğrenemeyeceksiniz. Belki bilmekle bilmemek arasındaki farkı dahi göremeden yaşamınızı tüketmiş olacaksınız. İşte orada sizi kullanan aktörler iş başında olacak ve siz onları sömürücü değil, kurtarıcı melek olarak göreceksiniz. Oysa her şey herkese açık olmasına rağmen, görme kusuruna kapılmak size neler kaybettirecek hissedemeyeceksiniz. Yaşamın ta kendisinden bahsediyorum. Üzgünüm, yaşamı keşfetmiş görünmüyorsunuz. Ama hala bir şans var. Bak nefes alıyorsun ve unutma hala sen varsın.
UMK
