Tasavvuf, İslam’ın manevi veçhesi, zühd hayatı, güzel ahlak, nefis terbiyesi, mücahede, marifet, muhabbet, vuslat, miraç, manevi yolculuk vs. gibi birçok değişik kavramla tanımlanır. Bu çalışmada söz konusu tanımlar çerçevesinde tasavvufun mahiyetine ilişkin genel bir perspektif ortaya koymaya çalıştık. Tasavvufa giriş mahiyetindeki çalışmamız aynı zamanda tasavvufun müstakil bir ilmi disiplin hüviyeti kazanmasında önemli katkıları olan meşhur sûfiler ve eserleriyle ilgili bilgiler de ihtiva etmektedir.
Dört bölümden oluşan çalışmanın Birinci Bölümünde tasavvufun tarihi süreç içerisinde müstakil bir ilmi disiplin olma serüvenine ve bu süreçte etkili olan şahıs ve eserlere yer verildi. Tasavvuf tarihine genel hatlarıyla yer verildikten sonra tasavvufun problematik yönüne geçildi. İkinci Bölümde tasavvufu İslam’ın manevi boyutu olması cihetinden ele almaya çalıştık. Bu çerçevede tasavvufun temelde İslam’ın zâhiri, şer’î yönüyle ilişkisine ve diğer mistik geleneklerle münasebetine dikkat çektik. Bu bölümde tasavvuf, İslam’ın estetik ve tecrübi boyutunu ifade eden, bu yönüyle de iman ve amelle doğrudan alakalı olan ihsan kavramı ekseninde ele alındı. Üçüncü Bölümde tasavvuf bir manevi arınma ve yükseliş olarak izah edilmeye çalışıldı. Bu doğrultuda da tasavvuf tezkiye, miraç, seyr u sülük, kurbiyyet ve velayet gibi temel tasavvufi kavramlar çerçevesinde ahlaki ve psikolojik yönü itibarıyla ele alındı. Dördüncü Bölümde ise tasavvuf, nihai hedefleri açısından hakikat bilgisi, muhabbet, vuslat, sükûnet, yakin gibi kavramlar ekseninde ele alındı. Bu bölüm, tasavvufun daha çok epistemolojisini ve tecrübi yönünü ele almaktadır. Ayrıca tasavvufi te’vil metoduna ve sûfilerin Kur’an’ı yorumlayış tarzlarına yer verildi.
