Modernleşme Bağlamında Osmanlı-Amerikan İlişkileri(1786-1929)" kurulduğu günden itibaren hep Batıya doğru genişleyen Osmanlı’nın 625 yıllık hayatının en uzun yüzyılı sayılan XIX. yüzyılı esas almıştır. XIX. yüzyılda Devlet, Batı karşısında düştüğü acz halini gidermek için bazı önlemler almak zorunda kalmıştır. Askeri-teokratik bir toprak devleti olan Osmanlı’nın 1808-1876 yılları arasındaki "Otokratik Modernleşme Dönemi" ve 1876-1908 yılları arasındaki "Monarşik Modernleşme Dönemi" önem taşımaktadır. Bu süreçteki Batılaşma anlayışı Devleti kurtaramamıştır.Osmanlı ABD ile ilk kez kendisine bağlı eyaletler olan Fas, Tunus, Cezayir ve Trablusgarb’da karşılaşmıştır. Avrupa’da yalnızlığa terkedilmiş, teknolojide geri kalmış, İngiltere-Fransa-Almanya ve ABD’nin kültürel paylaşımı altında kalan Osmanlı Devleti, ABD ile ticarete, özellikle silah ithalatına başlamıştır. Çünkü bu yüzyılda Devlet, sadece Rusya ile on kez savaşmıştı. Cezayir-ABD Anlaşması (1975), Tunus-ABD Anlaşması (1799)’nın orjinal Osmanlıca (Türkçe) metni, Türkçe okunuşu ve İngilizce tercümeleri ile Fas-ABD Anlaşması (1786). Trablusgarb-ABD Anlaşması (1797)’nın Arapça orijinal metinleri bu çalışmayla birlikte ilk kez yayımlanmaktadır. ABD kuruluşunda itibaren, tüm uluslararası anlaşmaları kendi ana dili olan İngilizce ile yapmakta iken, İngilizce dışındaki tek anlaşmayı Osmanlı Devleti ve Eyaletleri ile yapmış; ABD, Osmanlı Eyaletlerine peşin ve yıllık vergi ile tutsakların iadesi için belirli bedeller ödemiştir. Osmanlı-ABD doğrudan Anlaşmalarının (1830, 1862 ve 1974) Osmanlı (Türkçe) olarak yapılmış orjinalleri de, ilk kez bu eserde yer almıştır.
