savaş sırasında askerlerin ortalama yaşam beklentilerinin beş dakika olduğunu duyduğunda kulaklarına inanamamıştı. ’Ne yani, beş dakikadan fazla yaşayacaklarını ummuyorlar mıydı?’ dediği zaman, gün gelip kendi yaşam beklentisinin bir dakikanın altına inebileceğini düşünememişti.
Birkaç aylıkken, babasının onu Boğaziçi’nde denize sokarken çekilmiş bir resmi vardı. Acaba o zaman Boğaziçi ona geleceğini fısıldamış mıydı? Neler söylemişti? Çok zeki olacaksın ama, bütün sevdiklerini kaybedeceksin mi demişti? Eğer fala inansaydı, elindeki hayat çizgisine bakar mıydı? Hayat çizgisindeki kesintilerin her birinin, hangi yaşına karşılık geleceğini düşünür müydü?“
Paranoyakça olduğunu düşündüğünüz endişelere hiç kapıldınız mı?
Akıllı yazılımlar tarafından ileride kullanılmak üzere profilinizin çıkarıldığını, hakkınızda bir dosya tutulduğunu, özel hayatınızla ve yaptıklarınızla ilgili ayrıntıların kullanılmak üzere saklandığını biliyor musunuz?
Dünya üzerindeki her türlü veri transferinin yüzde altmışından fazlasını izleyebilecek kadar güçlü bir düşmanınız olduğunu öğrenseydiniz neler hissederdiniz?
Bazen bilmemek hayat kurtarır. Yaşamınız Umbranautların çıkarlarıyla çakışmadığı sürece de farkında olmayacaksınız.
Arsen Bora düşmanının kim olduğunu öğrendiğinde bir seçim yapmak zorunda kaldı.
Düşmanına karşı durmayı seçti...
Dünyanın elektronik istihbarat merkezi olan, Washington-Baltimore arasındaki Fort Meade’de başlayan ölüm kalım savaşı, Saros Körfezi kıyılarına, İstanbul’a, Helsinki’ye, Hamburg’a, Antalya’ya kadar uzanıyor...
