“C¸aresizliklerin, fark yaralarının, c¸ocukları kars¸ısında kolu kanadı kırık kalmanın, bas¸kalarının acıyan bakıs¸larına maruz kalmanın, bas¸kalarının kendisini muhatap olarak bile almamasının ve dahi bunların tu¨rlu¨ tu¨rlu¨ o¨zgu¨l ve somut tecru¨besinin tablosu veya grafigˆi c¸ıkarılabilir mi? Ezilenlerin her c¸ıgˆlıgˆı hem tekil ve hem de evrensel bir c¸ıgˆlıgˆın yankılanması ise, sayıların veya egˆrilerin sogˆuk dili onları da sogˆurup yutmaz mı?” Necmi Erdogˆan, yoksulları “yeniden dinliyor” bu kitapta: 2001’deki Yoksulluk Halleri c¸alıs¸masıyla mukayese ic¸inde, Tu¨rkiye’de yoksullugˆun degˆis¸en ve degˆis¸meyen c¸ehrelerine dair go¨zlemlerini sunuyor. Yoksulluk pornografisini sorgulayarak, yoksullarla gerc¸ekten konus¸manın imka^nını yokluyor o¨ncelikle. Yoksulların yalnızlas¸ma, ic¸e go¨c¸me, kabullenmeme, konus¸amama, ic¸erleme gibi gu¨c¸lu¨ duygusal gerilimlerine egˆiliyor. “I·dare etme” stratejilerini, lu¨mpenles¸me egˆilimlerini ve isyanka^rlıgˆın s¸ika^yetten ileri gitmemesi halini inceliyor. Yoksullugˆun o¨zgu¨l c¸ogˆullugˆunu, derinlemesine go¨ru¨s¸melerle ortaya konan 15 portrede go¨ru¨yoruz: Pazarcı, baloncu, gu¨ndelikc¸i, engelli, kimsesiz, torbacı, “cadde bayanı”... Eski Devrimci-Yol sempatizanı, AKP hayranı, asimile Ku¨rt, yalnız Alevi c¸ift... Necmi Erdogˆan, “kayıp halk” kavramıyla, “muktedirlere kars¸ı bir bas¸ka hayat ve du¨nyanın mu¨mku¨n oldugˆunu go¨steren ve bunu bagˆrında cisimles¸tiren bir kolektif ‘gelecek olan halk’”a is¸aret ediyor... “Halkın kendi kendini yaratması, pay verilmeyenlerin paylarını alması, so¨z verilemeyenlerin so¨z alması, susturulanların konus¸ması, u¨retenlerin yo¨netmesi u¨zerine kurulu bir siyasal perspektif” arayıs¸ıyla...
