Bir dizi felsefeci ve edebiyatc¸ının entelektu¨el portresinden olus¸an bu kitap, Hannah Arendt’in ku¨lliyatında kendine o¨zgu¨, farklı bir parc¸adır. Arendt ele alınan yazarların du¨s¸u¨nsel portrelerini c¸izerken, sanki onların problemlerini ve arayıs¸larını kendileriyle tartıs¸ıyor. Bu arada kendi sorularının da pes¸indedir; Kamusal’ın, Siyasi’nin, I·nsani’nin, “I·yi” ve “Dogˆru”nun anlamını, bu entelektu¨ellerin du¨s¸u¨nsel deneyimlerinin tartısına vurur. Kitabın, Arendt’in en “edebi” anlatımlı eseri oldugˆu da so¨ylenebilir. Arendt’in andıgˆı ve u¨zerine du¨s¸u¨ndu¨gˆu¨ yazarlar, bu¨yu¨k siyasi fela^ketlerle, agˆır ahla^ki sarsıntılarla, trajik sorularla yu¨zles¸mis¸s¸ahsiyetlerdir. Karanlık Zamanlarda I·nsanlar adı buradan geliyor; bu¨tu¨n yazıları kat eden mesele, karanlık zamanlarda insan olma ve insan kalma sınavıdır. Karanlık Zamanlarda I·nsanlar’da, Arendt’in Walter Benjamin, Bertolt Brecht, Hermann Broch, Isak Dinesen (Karen Blixen), Waldemar Gurian, Randall Jarrell, Karl Jaspers, Gotthold Ephraim Lessing, Rosa Luxemburg ve Angelo Giuseppe Roncalli hakkında denemeleri yer alıyor. “Karanlık Zamanlar’a tanık olmak, tekrar edelim, o zamanın ic¸inde olmak, orada yas¸amaktır. Bu yas¸amanın o¨zel alanın ilgilerine kendi ‘oda’sına kapanmadıgˆı bir tarzın ac¸ıgˆa vuruldugˆu yas¸amları okuyacagˆımız bu kitap, tanıklıgˆın o zamanı konus¸mak da oldugˆunu anlatıyor. Olan biteni go¨rmek ve konus¸manın her bir tarzının bizi digˆerlerine bagˆladıgˆı ve du¨nyaya ait olmaklıgˆımızı ac¸ıgˆa vurdugˆunu, bunun da politik eylemin kendisi oldugˆunu okudugˆumuz bu yas¸amo¨yku¨leri, du¨nyaya kars¸ı sorumlulugˆumuzun du¨nyayı go¨rme kapasitemizde yattıgˆını da go¨steriyor.”
