İnsanoğlu için varoluş kestirilemez, bilinemez ama bir o kadar da vazgeçilmez ve hayatidir. İnsan yaşamı boyunca bu paradoksun içinde salınıp durur. Bu durum onda varoluşsal bir kaygıya neden olur ve dolayısıyla bu kaygıyı bastıracak, varoluşuna içkin bir anlam sağlayacak unsuru arar. Bu evrensel addedebileceğimiz kaygının makro ölçeğinden Ankara`daki Yatıkevler gecekondu mahallesinin mikro ölçeğine odaklandığımızda, buradaki erkekler için bu anlam sağlayan unsurun erkeklikleri olduğu söylenebilir. Erkeklikleri buradaki erkeklere varoluşsal bir bütünlük ve nefs hissiyatı sağlar. Erkeklikler belli öznellikler içerisinde ve deneyimler dolayımıyla yaşanılır. Bu deneyimler ilişkisel ve özneler arasıdır. Yani bu öznellikler ancak ötekilerin (eşinin, çocuklarının, arkadaşlarının, akrabalarının ve diğer insanların) paylaşımı ve onamasıyla söz konusu olur. Fakat bu paylaşım ve onamalar gündelik yaşam içerisinde zaman zaman kesintilere uğrar, kişiler arasında pazarlıklara, çatışmalara neden olur, çelişkilere yol açar. Yatıkevler`deki erkeklerin varoluşlarına anlam veren temel unsur olan erkekliklerinin bu sorgulanabilirliliği ve kırılganlığı, onların varoluşsal kaygılarını artıran ana nedenlerden birisidir. Bunun yanı sıra bazı fiziksel, ekonomik ve işlenmiş suçlara bağlı engellerde (fiziksel sakatlık, hapiste yıllarca kalma, işsizlik v.b.) bu kaygının artmasına neden olabilmektedir. Zaten bunlar da yukarıdaki çatışmalarla iç içe geçmiştir. Bahsedilen bu öznelliklerin paylaşımı toplumsal cinsiyete göre değişen farklı alanlarda farklı şekillerde yaşanmaktadır.
