Ey oğul!
Ben ki senin baban ve atan olarak seni yetiştirmek için gayret gösterdim. Benden sonra da babam Selçuk Bey’in izinden gitmek sana düşer. Gördüğün gibi ben takdir-i ilahi gereği esir düştüm buradan ya kurtulurum ya kurtulamam. Eğer kurtulamazsam devletimin yüzünü kara çıkarma! Babalık hakkım sana helal olsun! Sen dahi bilirsin ki çocuğun süt emme zamanı bitince, terbiyesi ile meşgul olup, kötü ahlak ve huy edinmesine engel olmalıdır. İnsan tabiatı kötülüğe meyyaldir. Çabuk bozulabilir. Bunun için boş bırakılmamalı iyi ahlaklı, hayâlı olmasına çok dikkat etmelidir.
Çocuğunu İslam terbiyesi ile yetiştirmek, nafile ibadetle meşgul olmaktan daha hayırlıdır. İlk terbiye, çocuğu kötü arkadaşlardan men etmek, alıkoymak olmalıdır. Çünkü çocukların ruhu temiz bir ayna gibidir. Bundan sonra İslam’ın şartlarını, dinin emirlerini ve sünnetin edeplerini öğretmeli ve bu öğretme işine devam etmelidir. Öğrenmek istemezse müsamaha göstermemeli, ısrar etmelidir. Gerekirse azarlamalıdır.
Peygamber efendimiz, çocuk yedi yaşına gelince ona namaz kılmasının emredilmesini, on yaşına gelince kılmazsa zorlayarak kıldırılmasını emir buyurmuşlardır. İyi hallerini övmeli, kötü hallerini ayıplamalı ve böylece iyiliğe teşvik etmelidir. Elden geldiği kadar açık sitem etmeli, yanlışlıkla yaptı, unutarak etti deyip cüretini artırmamalıdır. Gizli bir şey yapmışsa hemen yüzüne vurmamalı hayâ perdesini yırtmamalıdır. Tekrar yaparsa yalnız iken onu tembih etmeli, azarlamalıdır. Yaptığı o işin çok çirkin olduğunu söylemeli, bir daha yapmaması için korkutmalıdır. Sık sık azarlamamalıdır. Yoksa azarlamak, ayıplamak adet haline gelir.
