9 Temmuz 1835'te Azerbaycan'ın Şamahı kentinde dünyaya gelen Seyit Ezim Şirvânî, kendisini vatanına adamış, gönlü Müslüman halkların geri kalmışlığıyla yanan, çok yönlü bir kişiliktir. Fuzûli'den sonra gazel üstadı kabul edilen Seyit Ezim; Irak, Necef, Bağdat, Şam gibi İslam coğrafyalarını bir bir gezmiş; iyi derecede Arapça ve Farsça öğrenmiş, yüksek İslami eğitim almıştır. Seyit Ezim o dönemde medreselerdeki ve mahalle mollalarının açtığı okullardaki eğitimin yetersizliğini görerek 1869'da yeni usulde eğitim veren; matematik, coğrafya gibi pozitif ilimlerin okutulduğu ve yabancı dil eğitimi verdiği "Mektep" adlı bir Usul-i Cedit okulu açmış ve ücretsiz eğitim vermiştir. Bu okulda ders kitabı olarak kullandığı, kendi eseri olan Rebiü'l-Etfâl ile öğrencilerine yabancı dil eğitiminin önemi, öğretmene saygı, sözün ve güzel konuşmanın önemi gibi konularda eğitim ve öğütler vermiştir. Yaşamı boyunca sabahlara kadar yazan, halkının ilerlemesi ve eğitimi uğrunda mücadele veren şair, bu mücadelesi ve kendisini engellemeye çalışan sözde din adamlarını ve zor durumdaki halkın evlatlarına yüksek ücretler karşılığı eğitim veren mollaları eleştirmesi gibi nedenlerle kendisine birçok düşman kazanmıştır. Öyle ki yolundan dönmeyen, her firsatta ve tüm imkânlarıyla halkına hizmet eden Seyit Ezim, düşmanları ve dini kendi çıkarları uğruna kullanan din adamlarınca "kâfir" ilan edilmiş ve büyük şair Seyit Ezim Şirvani, bir gün cami çıkışı ezilerek ağır yaralanmış, birkaç gün sonra yaşamını yitirmiştir. Bu kitap S. E. Şirvánî'nin yaşamını ve mücadelesini konu edinmektedir.
