Her ne kadar şiir tek kelime, tek sözcüklü anlatılamayacak kadar derin manalar ihtiva etse de bizce şiir: sövgü, övgü ve dövgüdür.
Sövgü’dür: Zira şair, zalime eliyle karşı gelemeyince diliyle öfkesini, kızgınlığını belirterek toplumu o yönde yönlendirmeyi amaç edinir.
Övgü’dür: Şair, toplumdaki güzellikleri ibret alınsın, mükâfatlandırılsın diye methetme ihtiyacı duyar ve bu uğurda bir yol açılmasına önayak olmak ister.
Dövgü’dür: Şair, olumsuzlar karşında hüznünü, kederini dövünerek dile getirmek ister ve toplumu da bu konuya duyarlı olmaya çağırır.
İş bu bağlamda kaleme aldığım 3. Şiir kitabımda, kitaba isim olarak seçtiğim VEVAYLE kelimesi başlığı altında topladığım eserlerimin serzenişlerimin bir kısmını ihtiva ettiğine inanıyorum. Değerli okuyucularımızın şiirlerimi bu duygular içinde okumalarını niyaz eder, yeni bir faydalı eserde buluşmak için dualarını beklerim.
Gemini kıran küheylanlar toz duman ederken ortalığı
Kimselerin çekinmeden söyleyemediği türküler söylemeliyim
Şarkılar, naatlar kasideler…
Kendime özgü kelimeler bularak
Yeni lisanıhâl dilimle konuşabileceğim.
Koparken körpe yüreğimde vaveylalar
Haber vermek için gidişini
Tenha kimsesiz virane köşelerde habersiz
Yüceler yücesi Hâlık’ın inişli çıkışlı kullarına
Çıkışın mahlûkatın erişmeyeceği atlas sedirler
İnişin alçalışın son noktası olduğunu
Gözlerimi açıp açmama karasızlığına bırakıp
Tüm cesaretimi toplamalıyım
Küçük yalnızlıkları ardıma alıp koca yalnızlıklara
Henüz ırgatların bile keşfedemediği yeni yollar bulmalıyım.
