Biyolojik hayatın başlangıcı ve canlıların yaşaması için şart olan su, insanoğlu tarafından çok eski devirlerden beri kutsal bir varlık addedilmiştir. Dinlerin ortaya çıkışı ile birlikte, muhtelif tanrılar, tanrıçalar, yarı tanrı mukaddes varlıklar şeklinde; şahıslaştırılan suyun, hayat, şifa, bereket, kuvvet, güzellik ve zevk verici hassalarını sembolleştiren eserler, abideler yapılmıştır. Anadolu'daki Eski Çağ insanlarının deniz, göl, nehir, pınar, yağmur, tanrı ve tanrıçaları veya bunlarla ilgili olaylar hakkında düzenlemiş oldukları efsane, hikaye ve destanlar, devirler boyunca ve kısmen değişerek günümüze kadar gelmiştir. İşte bu düşünce ile konumuz olan "Türk Mimarisinde Selçuklu ve Osmanlı Dönemlerinde Su Yapıları" ile, imkanlarımız nisbetinde, İslami devirlerin su medeniyeti hakkında bir araştırma yapmak istedik. Aslında pek uzun süreli tetkik, araştırma ve hafriyatı gerektiren bu akademik çalışmada konuyu fazla dağıtmamak, mesleğimizle ilgili hudutları tecavüz etmemek ve derleyebildiğimiz bilgi ve malzemeyi tez konusu içinde düzenleyebilmek için başlangıç olarak sebil ve şadırvanları seçtik.