Bir anne çocuklarını sevdiğini ispat edebilir mi?

Paris'te iki çocuklu bir ailenin her evdeki kadar sıradan yaşamı Çocuk Koruma Birimi'nce gönderilen bir mektupla sarsılır... Çocuklara kötü muamele şüphesini barındıran mektuptaki ebeveynlere yönelik ima yenilir yutulur cinsten değildir. Böylesi bir şikâyet neye istinaden yapılmıştır? Ortada muhakkak bir yanlış anlaşılma olmalıdır. Dahası, muhbir kimdir?

Amélie Cordonnier, otobiyografik romanı Tetikte'de, sosyal mesafe, karantina, bulaş gibi yeni kavramlarla zaten altüst olunan bir dönemi, pandemiyi ve sonu gelmeyecek gibi görünen kapanmaları ufak tefek çiziklerle atlatmaya çabalayan bir ailenin düştüğü çıkmazı, dayandığı gerçekliğin tüm yıpratıcılığıyla gözler önüne seriyor. İş ve ailevi sorumlulukların üst üste binmesiyle yükselen kaygı, sıkışmışlık ve yetersizlik duygusu, eve tıkılmış çocukların stresi, ağlama krizleri ve öfke nöbetleriyle ilişkiler zedelenirken bir de bu ihbar nedeniyle eve yerleşerek aileyi izleyen, gözetleyen, raporlayan, müdahale eden mücbir bir "misafirle" işler içinden çıkılmaz bir hal alıyor.

Tetikte, mahrem olanın parçalanmasına, kutsal ailenin sorgulanmasına ve evliliklerin doğasına dair farklı bir perspektif sunarak "Kişisel olan politiktir" ilkesine yeniden bakmamızı sağlayacak, soluk soluğa bir ev içi gerilim.