Nedzad Ş. Milanoviç bu romanında en yüksek sesle savaş karşıtı olduğunu, yine savaşlar olsa bile "Aşkların" yaşanmaya devam ettiğini çok güzel ifade etmiştir…

Vatan kelimesi her şeyin önündedir, Yazar yine bu konuda düşüncelerini şöyle aktarıyor. "Boşnaklar; vatanlarını, annelerini, eşlerini, kız kardeşlerini, çocuklarını, yaşlıları ve sahip oldukları toprakları savunabilme adına cesurca adımlar atmış, büyük fedakârlıklarda bulunarak ineklerini, koyunlarını satarak silah satın almaya çalışmışlardır".

İnsanlar bazen savaşın kısa sürebileceğini düşünebiliyor Nedzad Ş. Milanoviç bu olayı şu şekilde özetliyor

"Vatan savunmasına katılan diğerlerinin yanında ben de yer aldım. Başlangıçta bu savaşın çok çabuk biteceğini düşünmüş olsam da sonraları bu savaş, bana hiç bitmeyecekmiş gibi gelmiş, günlük yaşantımız haline dönüşmüştü" Bu roman, savaş ortamında gelişen Selma ile İbro'nun aşk hikâyesini anlatmaktadır.

Nedzad Ş. Milanoviç, Bu Romanında savaş karşıtı çığlıklar içeren mesajlar iletirken aynızamanda savaşın çözüm yolu olmadığını ve insanların yaşamlarını kaybetme riskinin kaçınılmaz olduğunu ve savaşları kimseyi güldürmediğini ve savaşın kazananın olmadığını her iki tarafında bir şeyler kaybettiğini anlatırken, buna dayanak olarak Bosnalı bir şairin ifadesini göstermesidir.

"Hiçbir savaş, hiçbir zaman, hiçbir anneyi güldürmemiştir". Bu sözü ile savaşın acı yönlerini ifade etmiştir. Özgürlük ve var olabilmek için tasvip etmese de o günlerde Bosna'da savaş kaçınılmaz olduğu için savaşın başladığını kan ve ölümlerin yaşandığını yine şu cümle ile dile getiriyor.

Bosna'da yaşayabilmek için ölünmesi gerekiyordu." Bir anlamda Yaşanması gereken her şey yaşandı demektedir…