Arı Kovanına elini sokmuş yazar.

İran bir arı kovanı. Hem bal var içinde; hem de iğne ve zehir. Neresinden baktığınıza bağlı her şey.
Tarih, kültür, edebiyat, şiir efsane açısından bakıldığında hazineler barındıran bir coğrafya. Türk Kültür ve edebiyatını derinden etkilemiş.

İnanç, sosyal hayat, kadın, fikir özgürlüğü, demokrasi açısından baktığınızda, bir gayya kuyusu. Din, mezhep, aynasını tutunca Zerdüşt ile Hz Muhammed ve Ehl-i beyti iç içe.

Bir yanı gül bahçesi, bir yanı çöl. Bir elde gül bir elde hançer. Dillerde aşk şiirleri, yüreklerde çöl güvensizliği. Bir yanı Hayyam, bir yanı Hasan Sabbah. Hırslı insanlar coğrafyası. Ölümüne kavga, ölümüne aşk. Bir yanı Dara, bir yanı Tomris. diğer yanı Alp Er Tunga.

Horasan’dan İzmir’e kadar iki ayrı devlet olarak 700 yüzyıl yan yana yaşayan, İran ve Türkiye’nin bin yılı aşkın bir ortak kader var. Zıt kardeşler gibi bir birine mahkûm. Bir yanıyla Türk, bir yanı Acem. Osmanlı arşivlerindeki hükümlere bakıldığında malı ve ırzı helal Erdebil bağlıları.

Ne demişti Sadi-i Şirazi;

Eger ân Türk-i Şirâzî bedest âred dil-i mârâ Behâl-i hindûyeş bahşem, Semerkand ü Buhârâ-râ..
Timur’un sorusuna verdiği cevabı da burada bulacaksınız.

Ortak kader aydınımıza İran’ı görmezden gelme hakkı vermiyor. Bu kitapta Muharrem Yellice’nin de yaptığı bu. Zevkle okuyacaksınız.