Kadınsan eğer, bir hayat yazarsın kalbine tutuşturduğun kalemle.

Kadınsan eğer, yalnızlığı seçecek kadar güçlüsündür.

Kadınsan eğer, kaybolursun hayatın siyah beyaz tutulmalarında.

Kadınsan eğer, susarsın susmanın bir sanat olduğunu bilmeden.

Kadınsan eğer, alın terin damlar hayata.

Kadınsan eğer, boyamak istersin dünyayı insanlık rengine.

Mine Arasan

“Geceler benim sonsuz kurtuluşum,” diyor bir böcek...
“Bu cehennemden kurtulmayı başarabilecek miyim?” diye soruyor bir tutsak…

“Geldi... Korkuyorum... Ne olur sakinleşmiş olsun...” diye yalvarıyor bir kaçak...

“Bildiğim şekilde sevildiğimi hissetmeme izin vermiyorlar,” diye ağlıyor bir besleme...

“Ben daha fazla yaşamak istemiyorum,” diye itiraf ediyor bir günahkâr...

Hepsi kadın.
Her biri kendi dokunaklı hikâyesinin baş kahramanı.

Hiçbiri birbiriyle aynı zaman diliminde yaşamıyor. Ama zamanlar değişse de, dünyalar değişse de, bazı kadınların yakarışları benzer kalıyor.

Beş ayrı kadının beş benzer masalı, şahsına münhasır karakterlerle ve özgün bir anlatımla, zamansız ve mekânsız acıların içindeki o hiç kaybolmayan umut ışığını arıyor.