´´Çıt Yok´´ bugüne dek yazdığım en kişisel kitap olabilir. Ciddi kanser ve sağlık hizmeti sorunları ve ana karakterin tam sağırlığı bana çok yakın konulardı.

Oğlum da aralarında olmak üzere, kanserle savaşmış aile üyelerine ve dostlara sahip olarak, elimde hastalarla ilgilenen doktorlara, cerrahlara ve hemşirelere saygı duymaktan ve güvenmekten başka yapacak şey yoktu. Güvenimizi ve inancımızı yetenekli profesyonellerin deneyimine sunduk. Bunun için sonsuz müteşekkiriz. Bu mükemmel bakım standartının bütün aileler için geçerli olmasına inanıyorum.

Tümüyle duyma yetisini yitirmiş bir karakterin gözünden Çıt Yok´u yazmak göz korkutucu ve kamçılayıcı bir çabaydı. Roman için inceleme yaparken sağırlara iletişimde yardımcı olmak için pek çok kaynak bulunduğunu öğrendim: çevirmenler, teknoloji, işaret dili, rehber hayvanlar ve dahası. İşitme kaybı yaşayan pek çok kişi gibi, Amelia faydalanacağı bir dizi yardıma sahip. Kendi zorlukları ve şeytanları olan bir kadın kimliğindeki Amelia için yarattığım şartlara ve kişiliğe göre, romanın hızlı akışını korumaya yaradığı kadar, Amelia´ya kullandırtmayı seçtiğim kaynaklar da pek çok olasılıktan sadece birkaçı olarak seçildi. Kendim de işitme engelli biri olarak,ihtiyacım olduğunda pek çok kaynağa ulaşabilişeceğimi öğrenmekten çok mutluyum.

Umarım Amelia´ya hakkını verebilmişimdir.