Yaşadığı kenti terk edip doğduğu ilçeye yerleşen ve orada sakin, küçük bir bar işleten Haluk taşra sıkıntısına katlanmanın bir yolunu bulmak umuduyla ilçe kütüphanesinin yolunu tutar. Müfredat dışı ders kitapları, eski püskü ansiklopediler ve ucuz romanlardan oluşan yığının arasında, özel bir köşe keşfeder. Tekdüze ve boğucu günlerine çare olarak sahiplendiği bu raflardaki kitapların hepsinde aynı isme ait bir damga bulunmaktadır: Avukat Rıfkı Günışık. Haluk, bu taşra kasabasında böylesi eserleri kendi kütüphanesine kazandırabilmiş meçhul avukatın hikâyesinin peşine düşer. Yerel bir münevver keşfetmiş olmanın, bu çoraklıkta vaktizamanında bir alsemender yeşermiş olmasının umudu, ona günlerini geçirmek ve bu hayata katlanabilmek için âdeta bir neden sunmuştur. Ancak büyüsüne kapıldığı hikâye Haluk’un küçük, sıradan hayatına renk katacak idealist aydın Rıfkı Günışık tasavvurunu alaşağı edecektir, kendi varlığını da…
İlker Aksoy ikinci romanında kitapların birbirine seslendiği, anlatıcının yer yer belirsizleştiği, insanlığın ve sanatın kadim sorularına kurmacanın oyunbaz teknikleriyle yanıt arayan bir metin ortaya koyuyor. Sanatın bir işlevi var mıdır, idealist öznenin “karakter”le imtihanından kim galip çıkar, insanın varoluşu saf ve iyicil temellere mi dayanır? İlker Aksoy, bu sorulara dair çetin bir sorgulamaya girişiyor. Ölümden Beter Yaşamlar’ın karakterlerini, Rıfkı Günışık’ı, Haluk’u, edebiyat tarihinden sürpriz konukları ve hatta yazarlık müessesesinin bizzat kendisini de bu köşe bucak soruşturmaya katarak… Yalnızca burada değil, Bir Başka Dünyada da.