“Tanah?’ın ya da birc¸okları tarafından Eski Ahit olarak is¸aret edilen metnin radikal bir yeniden yorumlamasını mu¨mku¨n kılacak dikkate degˆer bir kes¸ifte bulundugˆuma inanıyorum. So¨z konusu kes¸if basitc¸e, Kita¯b-ı Mukaddes’in nesiller boyu aras¸tırmacılar tarafından kabul edildigˆi gibi ‘Filistin’ degˆil ‘Batı Arabistan’ ko¨kenli oldugˆu s¸eklindedir. Nesillerdir saygı duyulan cogˆrafi varsayımdan sarsıcı bic¸imde ayrıs¸an iddianın kanıtı ileriki bo¨lu¨mlerde ortaya konulmus¸tur. I·ddiam, temelde s¸imdiye kadar ısrarla yanlıs¸ tercu¨me edilen Kita¯b-ı Mukaddes yer isimlerinin dilbilimsel analizine dayanmaktadır. Teknik olarak isimlerle ilgilenen, ya da belki daha isabetli bir ifade ile toponomik analiz olarak bilinen bu su¨rec¸, iddiamın u¨zerine ins¸a edildigˆi temeldir. Ortaya koydugˆum kes¸fin aras¸tırmalar tarafından dogˆrulanmadıkc¸a nazari olarak kalması gerektigˆini rahatlıkla ifade edebilirim.”
Kumas¸ları aynı iplikten dokunmus¸ olsa da efsane Tarih degˆildir. Her ikisi de olguyu tasvir etmeye c¸alıs¸an iki ayrı gerc¸ekliktir. Tarih, c¸ogˆu zaman sıkıcı olma derecesinde olgusaldır; kanıt olmadan konus¸maz ve sadece kanıtlar arasında mantıksal o¨ru¨ntu¨ler kurmaya c¸alıs¸ır. Efsane ise hayale sonsuz kapı aralar; tarihin kaynagˆından beslenir ama bu kaynaktan -is¸in o¨zu¨ne degˆinmeye ihtiyac¸ duymaksızın- o¨yku¨lerde oldugˆu gibi kurgular meydana getirir. Tarihin kuru anlatımına kars¸ın efsanenin anlatımı s¸iirseldir; gerc¸ekligˆi bilmeceler ve sembollerle betimler. Tarih tek tek bilim insanlarının is¸i iken efsane halkların muhayyilesinin bir u¨ru¨nu¨du¨r. Efsanede kavimler, milletler, kabileler, u¨lkeler, medeniyetler, bu toplulukların isimlerini tas¸ıyan ve bunların mizac¸larını yansıtan erkek ve kadın karakterlere, tanrılara ve tanrıc¸alara do¨nu¨s¸u¨r...
