Kapitalizmin, özellikle de günümüzdeki emperyalist neoliberalizmin savunucularının amacı: Toplumun nesnel yasalarını inkar, bu olanaksızsa, en azından çarpıtmak ve giderek birey-toplum diyalektiğinin önemli bir öğesi olan "insanı" somut -tarihsel düzlemde, toplumda etkileşimi içinde kavramaya çalışan doğru görüşlerin önünü kesmektir. İşte bu alanda, bilimsel öğretinin (Marksizmin) somut - tarihsel insan anlayışının karşısına, soyut, tarih-dışı, değişmez biyolojik temel öğelere bağlı insan anlayışını getiren Freudçuluğa ve onun çağdaş uzantılarına idealizmin toplumsal kurumlar düzeyinde kazandırmak istediği "saygınlık" anlaşılır olmaktadır.Elimizdeki kitap, Freudçuluğu sınırlı bir düzlemde tanıttıktan sonra, gerek Freudçuluğun, gerekse Yeni-Freudçuların toplumsal- tarihsel, teorik ve ideolojik arka planını düşmekte ve bu akımın en renkli siması E. Fromm’u ele almakta, onun tarihsel süreci, psikolojiye dayanarak açıklama girişimlerini sergilemekte, Freudçuluk ile Marksizmi kaynaştırma çabasının tutarsızlığını kanıtlamaktadır. E. Fromm’un birey ile toplum etkileşimini antropolojik-psikonalizle çözmeye kalkmasının da, tüm diğer girişimleri gibi, havada asılı kalmaya mahkum olduğunu göstermektedir.E. Fromm’un toplumsal felsefi düşünceleri, kapitalist Batı’da doğan ve yayılan soyut hümanist teorilerin değişik görünümlerinden biri olan, orta burjuvazinini çeşitli felsefi ve dinsel görüşler toplamıdır. Bu teoriler, hem liberal, demokrat yönelimli burjuva aydın çevralaren önemli bir kesiminin hem de yeni sol hareketleri destekleyen gençlik kesiminin eğilim ve görüşlerini yansıtmaktadır. E. Fromm’un toplumsal felsefesi, kapitalist toplumların değişmesi gereğini duyan, ancak bu değişim için gerçekçi yol ve yöntemleri göremeyen burjuva çevrelerinin ideolojisinin teori düzeyindeki ifadesidir. Marksizm ve Psikoanaliz,insanımızın ideolojik silahlardan yoksun bırakılmak istendiği, her türden burjuva ideolojisi ve revizyonizmin "sinsi kuşatma" yöntemleriyle kol gezdiği bir süreçte; Freud ve E. Fromm üzerine temellendirmek istenen bilim dışı görüşlerin sistematik biçimde ayıklanarak, Marksist yöntemin eleştirel bakış açısısıyla Erich Fromm’un şahsında somutlaşan, Marksizmi, burjuva dünya görüşü olan Freudçulukla yorumlamaya ve birleştirmeye çalışan Yeni-Freudçuluğun tutarsızlığını açığa vuran bilimsel bir incelemedir.
