Bir katilden kurtulabilmek için, bir katilin içgüdülerine sahip olmalısınız.
On yıl önce Quincy Carpenter beş arkadaşıyla birlikte tatile gitmiş ve tek başına dönmüştü; sadece filmlerde görebileceğiniz türden bir katliamdan sağ kurtulan tek kişiydi. Bir anda, kimsenin üyesi olmayı arzu etmeyeceği bir kulübün, basında “Kurtulan Kızlar” adıyla anılan, benzer şekilde sağ kalanlardan oluşan bir grubun üyesi olmuştu: üniversiteden atılan bir öğrencinin katlettiği dokuz kız arkadaşını kaybeden Lisa, Nightlight Inn’deki vardiyasında Çuval Adam’a meydan okuyan Sam ve şimdi de Çam Ev’den ve “o” diye söz ettiği adamdan kaçarak kanlar içinde ormanda koşturan Quincy.
Quincy artık iyiydi, hatta reçeteli Xanax’ı sayesinde harikaydı. Nişanlanmak üzere olduğu, ilgili erkek arkadaşı Jeff ve popüler bir pasta blogu vardı; güzel bir apartman dairesinde yaşıyordu ve yıllar önce hayatını kurtaran polis memuru Coop desteğini ondan asla esirgemiyordu. O geceye ait detayların büyük çoğunluğunu hatırlamıyordu; geçmiş, geçmişte kalmıştı. Ta ki ilk Kurtulan Kız Lisa küvetinde, bileklerini kesmiş olarak bulunana ve ikinci Kurtulan Kız Sam, Quincy’nin kapısında belirene kadar…
“Kayıp Kız’ı beğendiyseniz bu kitaba bayılacaksınız.” –Stephen King
“Muhteşem bir kitap!” –Karin Slaughter
“Bazı filmler ve kitaplar öylesine etkileyicidir ki, sadece bir hikâye olduklarını unutuveririz. Kurtulan Kızlar tam da böyle bir hikâye... okurken kurtulan tek kişi olmaya cesaretiniz var mı merak edeceksiniz.” –Josh Malerman
