Kore'de Türk Olmak

Kuniri denilen yerdeki savaşa Çinli’ler de katılınca Amerikalı’lar geri çekilmeye başladılar. Koreli’leri ve Türk’leri “artçı” olarak bıraktılar. İki uçtaki Amerikalı’lar geri çekilince biz haliyle çember içinde kaldık. Türk’ler, süngü takıp çemberi yarmaya karar verdiler. Amerikalı’lar cipleri ile kaçıyorlardı. Üzüm salkımı gibi tıka basa dolmuş bir cip yanımda durdu ve zar zor beni de aldılar. Tam toz bulutu içermesinden çıkmıştık ki, bir Türk Teğmen’inin koşarak geldiğimiz yöne doğru gittiğini gördük. Cipin önünde oturan general arabayı durdurdu ve Türk Teğmen’ine; - Yanlış tarafa gidiyorsun. Orada çarpışma var ve biz çekiliyoruz. Deyince, üstü bası toz toprak içindeki Türk Teğmen gür bir sesle; - Asıl siz yanlış yöne gidiyorsunuz. Cephe geldiğiniz tarafta ve arkadaşlarım orada can veriyorlar, yardıma ihtiyaçları var. Diyerek toz bulutunun içine dalıp, gözden kayboldu. O anda bir Koreli olarak gözlerimden akan yas, yüzümdeki tozla karıştı ve çamur oldu. Bizim için canlarını veren bu cesur insanları hiçbir Koreli’nin hayatları boyunca unutmaları mümkün değildir.