Bu kitabın yazıldığı 1789 tarihinde Fransa’da henu¨z Kral ve Kraliçe “insani ölu¨m aracı” olan giyotine gönderilmemişti (1793). Devrimin önemli isimlerinden Selamet Komitesi Başkanı Robespierre “erdemli terör yöntemi” ile ılımlı devrimci rakiplerini idam etmemişti (1794). Meclis henu¨z darbe yapmamış Directoire adı verilen 5 kişilik bir yönetim kurulmamış bu yönetim Robespierre’yi idam etmemişti (1794).
Fransız Devrimi’ni övmenin moda olduğu bir zamanda Edmund Burke, bu devrimin yol açabileceği kötu¨lu¨ğe karşı özelde Fransız meslektaşlarını, genelde tu¨m du¨nyayı uyarmıştı. “Kadim kurumları yıkmak için kadim ilkeleri tahrip eden bu gasp yolu (devrim)” sadece kendi çocuklarını yemekle kalmayacak aynı zamanda Jakobenlerin ve ardıllarının sayısız insanı giyotine göndermesine neden olacaktı. Çok geçmeden Fransa’daki devrimin illu¨zyonu dağıldı, Burke’u¨n kehanetleri gerçekleşti. Artık gu¨nu¨mu¨ze kadar etkisini devam ettirecek olan devrimlerin fitili bir kez ateşlenmişti. Aydınlanma’nın “kutsal aklı” totaliter ideolojilerin ve onların siyasi projelerinin zemini haline gelmiş ve bu felsefeye dayanan devrimler milyonlarca insanın hayatına mal olmuştu. Belli ki devrimcilerin göremediği bir şeyler vardı.
Elinizdeki kitap, Fransız Devrimi’ne sempatiyle bakan bir mu¨fredattan geçmiş okuyucuya, devrimin öteki yu¨zu¨nu¨, onun en önemli muhaliflerinden birinin bakış açısından görebilmenin yanı sıra muhafazakârlığı bağımsız bir ideoloji olarak şekillendiren tarihi anı anlama ve muhafazakarlığın en temel metinlerinden birini okuma fırsatı sunuyor.
