Ticari girişimler olarak yapılandırılan özel televizyonlar ilk yıllarında özgür ve tarafsız haberciliğin nihayet varlık bulabildiği yayın kuruluşları gibi algılandılar. Özel televizyonlar da böyle düşünülmesini destekleyecek, TRT tekeli dönemindeki kuru ve protokol haberciliği anlayışını mahkum edecek ne mümkünse yaptılar. Haberleri dramatize etmek için müzik ve çeşitli efektler kullandılar. Rekabet amacıyla, haber öznesi olmuş kişileri diğer televizyonların kameralarından kaçırdılar.
Görüntü yoksa haberle ilgisi olmayan görüntüleri montajlayıp habere bağladılar. İzleyiciyi kanalda tutmak için çoğunlukla sansasyonel haberlerini "az sonra" sloganıyla yem gibi kullandılar. Gizli kamera kullanarak izinsiz teklifsiz özel hayata girdiler. Yasal boşluk ve düzenleme eksiklerinden yararlanarak yapılan çarpık habercilik uygulamaları zamanla yasa ve yönetmenlik değişiklikleri yapılarak önemli ölçüde ortadan kaldırıldı.
Özel yayıncılığın ilk yıllarında, bir medya genel yayın yönetmeninin ifadesi ile "şantaj medyası"nın güçlü silahı olarak kullanılırlarken günümüzde mevcut siyasal iktidarın medya üzerinde oluşturduğu etkili kontrol ile giderek birbirlerine hayli benzeyen televizyon kanallarına dönüştüler. Yayınladıkları haberlerin birbirlerine benzediği hatta aynılaştığı yönünde tespit ve değerlendirmeler çoğalmaya başladı. İşte bu çalışma televizyon haberciliğinin türdeşleştiği, haberlerin gündemi yansıtmaktan uzaklaştığı iddalarının giderek arttığı günümüzde durum tespitine yönelik olarak tasarlanıp gerçekleştirildi.
