Duvar Öyküsü

Duvar: “gerçi ecdadım göçmüştür göçmesine bir tohum yüzünden.

Ama o zamanlar, hep zeytinlik hep incirlikti bütün buraları

0 zamanlar bile ancak sadece bir kez

bir zeytin kökü yüzünden çatlayıp dağıldık biz.

bir kez de

bir yaban inciriyle bölündük

sağ yamacımızdan.

kısacası işte yediysek yedik

sekiz yüz yılda belimize

ikicik darbe yedik.

(güvenini bulur, keyifle güler.)

Siz eyy andızlar!

Eyy bodur bitkiler, siz!

Artık zor gidersiniz

Benim böğrüme

Daha uzun yaşadım ben

Zeytinlerden

Ve yaban incirlerden

Korkum yok sizden!”

Diyen duvarın içine, küçük bir tohum yerleşti ve kök

Salmaya başladı.

Duvarın sonu gittikçe yaklaşıyordu.