Hraçya Koçare rojnameger ü edbiyatnas, di 19ye Çileya 1910an de li Ermenistana Rojava ya di bin hukme dewleta Osmani de, li gunde Kümlübücaxa li herema Pakrevante hatiye dine. Di komkujiya 19715an de hemü endamen malbata Hraçya ten kuştin. Ew ü gundiyen xwe yen ji komkijiye filliti, xwe digihinin Ermenistana Rojhilat ü di 1916an de li gunden herema Vaxarşabade yen li ser bajare Eçmiyazine dihewin.
Di 1927an de li erivane bi cih dibe. Di navbera salen 1929-31an de li Zaningeha Zanyariyen Civaki dizwine. Jiyana wi ya niviskari, di rojnameyen "Avangard" ü "Ermenistana Sovyet" de dest pe dike. di 1934an de dibe berpirse rojnama "Riya Azadi". Di eyni sali de pexşana "Vahan Vartanyan" ü di 1937an de ji "Rewitiya Oksen Vaspur" ten weşandin. Di 1941an de pexşanen wi di bin nave "Jamanagner" (Dem üdewran) de li ser hev ten weşandin. H. Koçar demeke di komita navendi ya PKYS de cih digre, di çiroken xwe de idealen sosyalisti, pevajoya fesalgirtina rewişti ya miroven Sovyeti dihune. Di berhemen wi de mijaren ku derten peş, perwerdeyiya ciwanan, guherin ü peşketinen bingehin en li gundan in. Koçar, dehsaliya xwe duyem a niviskariye di dema şere Cihane ye duyem de didomine. Mijara bingehin a welatperweri ya ku çavkaniya afiranderiya wi ye, dive deme de digihije bandeva xwe. Di navbera salen 1941-45an de, ango di pevajoya parastina niştimani de, ji bo gelek rojnameyan rojna megeriya cepheye dike. Di 1945an de pexşana wi ya bi nave "Xwişka General", di rojnameya Pravda de te weşandin.
Pişti şer, di Yekitiya Sovyete de deh sal romanen şer rojeva edebiyate dadigirin ü H. Koçar ji bi romana xwe ya "Zaroken Mala Mezin" tevi ve karwane dibe. di ve romana xwe yadirej a ji du cildan pekhati de, li ser hezen Ermeni yen ku di arteşa sor de hatine birezkirin disekine, rola wan a ku di şer de hatiye peşkeşkirin ü lehengiya wan dihüne.
Disa pişti şer, berpirsiyariya kovaren "Edebiyata Sovyeti", "Vozni" (Jüji)dike ü di navbera 1946-51an de Sekreteriya "Yekitiya Niviskaren Ermenistane" dide ser mile xwe. Di 1961an de nişana Sterka Sor werdigire ü 2 ye Guluna 1965an de li Erivane diçe ser heqiya xwe.
