Bir Çapulcunun Hatıra Defteri

Eski çapulcular Osmanlı ordusunun önemli parçasıydı ve onlara “Deliler“ denirdi. 20-25 yaşlarındaki gençlerden oluşan bu savaşçılar, ordunun en ön safında çarpışırlar, adeta deli cesareti ile düşmanın üstüne atılırlardı. Her zaman ordudan önce düşman hatlarına yakın yerlerde bağımsız keşif ve akın görevleri yapar, düşmanı yıpratırlardı. Görüntüleri korku salsın diye ön dişleri çekilir, kafaları kazıtılırdı. Vücutları hayvan postuyla kaplıydı ve zırh taşımazlardı. Sırtlarına kanat takan çapulcuların bayraklarında “Kaderde ne varsa o gelir başa!“ yazılıydı. Yeni çapulcular halkın yüzde ellisidir. Amca baba yarısı olduğu gibi (bkz. Nuri Alço) yeni çapulcular da halk yarısıdır. AVM’lerden gıcık kapan bu çapulcular üç beş ağaç için meydanlara çıkar, en ön saflarda polislerle çatışır, adeta deli cesareti ile biber gazlarının üstüne koşar ve hükümeti yıpratırlar. Görüntüleri polisleri dumura uğratsın diye ameliyat maskesi ve deniz gözlüğü takarlar. Eski çapulcuların zırh taşımamasının nedeni hızlı hareket edebilmek ve yaralarıyla düşmana korku salmaktır. Yeni çapulcular da zırh taşımaz, copu yoktur, silahsızdır. Üstün cesaretleriyle polisleri küçük düşürürler. Kanatları halk tarafından takılır ve başkasına görünmez. Bayraklarında “Kaderimiz Çarşı Ulan!“ yazılıdır.

İşte orantısız zekadan marjinal geyikler, okurken hem düşünüp hem de bol bol gülümseyeceksiniz...