Alparslan ve Malazgirt

Ben, Tanrı gibi gökte olmuş ve Tanrı’ya şükreden Alparslan...
Oğuz soyuna bir kapı açacağım ki yeryüzünün merkezi olacak. Doğunun ve Batının hâkimi olacağım.
Bu Urumeli’nde toprağa değil sanki anama, bacıma ve karıma benzer bir bedene sarıldım. Meğer büyülü bir toprakmış Urumeli.
Ben Alparslan… Asla sarayda oturamam. Atım eyerlenmiş, beni bekler. Sarayda oturmak, bana atımı unutturur. Ben, Bizans’ın ezilmiş halkına ‘Bir gün geleceğim,’ diye söz verdim. Allah’ın rızası için yaptığım cihadımda imam sadece Allah’tır. Her dem sırtımda ateşten bir gömlek ve ejderham önümdedir.
Geleceğim diye söz verdim Bizans’ın ezilmiş halkına. Ama bir müddet beklemeli ve toprağı tanımalıyım. Tarih, beklemesini bilmeyeni bağışlamaz. Ben Alparslan, Tanrı buyruğu için cihat ediyorum. Bana seslenen şu dağların dillerinden bir anlayabilsem daha çok şeyler yapardım.
Hayyam’a şiir, bize Tanrı’nın rızası için savaştan savaşa koşmak yakışır.
Ölümlü olmasaydım Rabb’imin verdiği güçle bu mavi göğü milletime çadır, yeryüzünü beşik yapardım.
...
Roman Diyojen;
“Tutsağınız oldum, misafiriniz gibi karşılandım.”
Alparslan:
“Biz, bize kılıç çekenlere karşı kibri küçüklük sayarız, Diyojen!”
…